Pepernoten en het co-ouderschap, ze hebben één ding gemeen: de timing.
Net zoals pepernoten in de supermarkt ons dwingen om vlak na de zomer al aan sinterklaas te denken, zo moet je als onderdeel van een ‘dubbel samengesteld gezin’ in september al aan de slag met vragen als: ‘Waar en met wie vieren we Sinterklaas?’, ‘Op welke kerstdagen zijn welke kinderen bij wie?’, ‘Wie brengt welke kinderen waar naartoe en wanneer?’ en ‘Hoe pakken we daarna de weekindeling weer op?’
Het co-ouderschap is de pepernoot onder de planningen: je moet NU de confrontatie aan met iets wat over drie maanden pas aan de orde is.
Of je dat nu wilt of niet
Voor iemand zoals ik, die in haar privéleven het liefst spontaan en zonder vaste planning werkt, is het leven in een samengesteldgestrest gezin een regelrechte ramp.
Het lijstje met mensen die invloed hebben op onze planning is immers eindeloos: mijn vriend, mijn ex, mijn ouders, de ouders van mijn ex, de ouders van mijn vriend, zijn ex en de ouders van zijn ex. Oh, en als het even kan is het ook wel zo netjes om de plannen van mijn zus en zwager in het achterhoofd te houden.
En die van de broer van mijn vriend.
En zijn vriendin.
De feestdagen draaien immers om samenzijn. Het is alleen een stuk lastiger te organiseren als er ineens een heleboel ‘samens’ zijn.
Regelmatig overvalt me het gevoel dat ik vast zit in het script van Goede Tijden Slechte Tijden of As The World Turns. Net wanneer ik denk dat ik alles al heb gezien, komen er toch weer nieuwe problemen en intriges bovendrijven. Of blijken er verborgen emoties te zitten bij personen van wie ik het niet had verwacht.
Eén ding staat vast: over een paar jaar zijn de hoofdrolspelers in deze familiesoap nog steeds dezelfde mensen.
En wegzappen is geen optie
Ja, ik koos met mijn volle verstand voor een nieuw leven met deze man-met-kinderen-uit-een-vorig-huwelijk.
En ja, ik wist dat het niet makkelijk zou worden.
Maar inmiddels ben ik erachter dat nadenken over de uitdagingen van een samengesteld gezin veel wegheeft van de poging je voor te bereiden op het krijgen van je eerste kind. Je leest alles wat los en vast zit, je zet je mentaal schrap voor helse pijnen en slapeloze nachten, je denkt – nee, je weet – dat je dit echt wilt en dat het daarom allemaal wel goed komt, maar als alle theorie eenmaal is veranderd in de praktijk, dan blijkt alles toch nog heftiger dan gedacht.
Vorig jaar vierden we alle feestdagen apart. Dat leek het meest overzichtelijk.
Leek, ja
Want nog vóórdat de wintertijd was ingegaan, had ik al een tabel met gekleurde balkjes nodig om in één oogopslag te kunnen zien welke kinderen in december op welke dagen waar verbleven. (Blauw waren mijn kinderen, geel die van mijn vriend en een groen balkje betekende dat alle kinderen tegelijk bij ons zouden zijn.)
Daarnaast hielden we uit bittere noodzaak een uiterst gecompliceerd cadeautjesafvinksysteem bij. De enige manier om te voorkomen dat Sinterklaas het Lego Starwarsvliegtuig dat hij op 4 december al bij papa had langs gebracht, niet ook nog een keer in de zak stopte die hij op 5 december bij mama afleverde.
Op 6 december vielen mijn vriend en ik elkaar opgelucht in de armen, blij dat alle kinderen ongeveer evenveel cadeautjes hadden gekregen en geen enkel familielid zich tekortgedaan voelde. In alle ‘het is ons gelukt en het ging eigenlijk best goed’-euforie, vergaten we echter tegen de grootouders te zeggen dat er dan géén cadeautjes meer onder de kerstboom hoefden.
En dus… konden we aan het eind van het jaar alsnog aan onze vier kinderen uitleggen waarom de kerstman wél bij de ene opa en oma was langs geweest en niet bij de andere.
Dus dit jaar doen we het anders
We vieren Sinterklaas één keer. Met z’n allen.
Ja, samen. Mijn vriend en ik. Zijn kinderen en mijn kinderen. Zijn ouders en mijn ouders. Zijn ex en mijn ex.
Allemaal in één ruimte, rond dezelfde zak met pakjes.
We geven onze kinderen het mooiste cadeau dat ze zich kunnen wensen: een middag waarop papa en mama – en al die anderen die inmiddels een rol in hun leven zijn gaan spelen – allemaal gezellig samenzijn.
One big happy family.
Cliffhangers gegarandeerd.